donderdag 19 februari 2015

Martinique, Le Marin

onderweg kruiste ik de 2 master Frederik Chopin
Een nachtje doorzeilen bracht mij van het mooie rustige Tobago naar Le Marin op Martinique. Een aantal mooie eilanden heb ik op die manier overgeslagen, maar boven Martinique liggen ook nog tal van mooie Caraïbische eilanden. De reden dat ik direct doorzeilde is omdat ik voor een maandje terug naar België ga, en de beste vluchten rechtstreeks naar Europa gaan vanaf Martinique.
Er was niet onmiddellijk plaats in de haven er was een wedstrijdweek Transquadra bezig. De baai rond Le Marin is vrij groot, toch zijn ze er in geslaagd om die vrij vol met boten te krijgen. Martinique is natuurlijk 'de' charterbasis bij uitstek van de Franse zeilers op zoek naar de Caraïbische zon.
Martinique Le Marin
Wat een verschil met het bijna ingedutte Tobago. Het leeft en het bruist hier net zoals aan de Cote Azuur. De vrij grote haven is voor 3/4 gevuld met charterschepen, het merendeel catamarans tegenwoordig. Voor de jachthaven liggen er 10 tallen jachten aan meerboeien en op anker. Onmogelijk te schatten hoeveel. Het is dan ook een heel mooi beschermde baai. In het stadje zijn er voldoende warenhuizen om de voorraadkisten terug met wat Europese etenswaren & wijn aan te vullen. De prijzen zijn dan ook Europees maar zeker niet duurder. De prijs voor de ligplaats in de marina valt heel goed mee, ik betaalde hier 390€ voor een ganse maand water niet inbegrepen.
Op technisch vlak vind je hier ook werkelijk alles, de meeste gekende Franse watersportwinkels zijn hier aanwezig.
Ondanks de uitdeinende toeristische infrastructuur blijft men toch oog houden voor de natuur. Men is vooral bezorgd over de mangrovebossen die hier toch nog belangrijk aanwezig zijn langs de oevers van de baai. Mangrovebossen zijn een natuurlijke rijkdom waar vogels, vissen & amfibieën een comfortabel onderkomen vinden. Wanneer ik terug kom ga ik deze wat meer gaan verkennen met mijn rubberboot. Je kan hier begeleide uitstappen doen ook maar het lijkt mij leuker om dit op eigen houtje te doen. Ook moeten hier en daar mooie riffen zijn waar op gesnorkeld wordt. Dus al veel om naar uit te kijken na mijn terugkomst.
internationale verzameling zeilers op anker
Dit is werkelijk 'het beste van 2 werelden'. Eerst het weinig toeristische Tobago waar de inwoners op een Caraïbisch tempo leven, nu het flamboyante bruisende Martinique waar chique geklede mensen met graagte langs de boulevards flaneren. Fascinerend om dit vanop een terrasje met een fris Belgisch biertje gade te slaan.

de beschermde ingang van de baai

maandag 16 februari 2015

JE SUIS RONALD

Wat haat ik het om slagzinnen te gebruiken, ik haat het nog meer om dit te doen met woorden vreemd aan onze taal. Maar wat rest mij om mijn emoties, mijn gevoelens kort te sluiten bij zoveel verdriet. Vorige nacht is een goede vriend/zeiler Ronald doodgeschoten, vermoord aan boord van zijn jacht in Brazilië. Zijn jacht was zijn levenswerk, ik mocht aan boord van dit levenswerk meegenieten. Zelfs in Las Palmas bouwde hij nog met veel enthousiasme en technisch vernuft een watermaker in, de toekomst weet je wel!!?? Ik mocht hem helpen om wat software problemen op te lossen, we spoelden dit weg met een fris biertje. Hoe trots was hij en Riet op hun mooie woonst waar ook de papegaai Chico zijn thuis had. Chico heerste in de kuip, nagels langer dan 3mm werden gratis 'geknipt'.
Als casco kocht Ronald, toen nog zijn droom, nu zijn levenswerk. Ieder plankje, ieder instrument werd gemillimeterd ingebouwd niet met lijm of schroeven maar met overgave en liefde. Iedere elektrische verbinding werd met bijna fluwelen handschoenen aangesloten, corrosie vrij. Het stuurwiel gepolitoerd totdat het feller scheen dan de zon. Riet en Ronald bouwden verder tot alles klaar was, klaar om die droom te verwezenlijken. En of ze klaar waren, het beeld van hun levenswerk staat nog in mijn irissen gebrand. De mooi zwarte rond gejoggelde Nederlandse kotter met bordeaux band majestueus drijvend achter zijn anker met hun fiere bezitters blijven mij immer bij. Trots voerde het de Nederlandse vaan, met recht.
En dan 'knal' maakt dit een eind aan dit verhaal!! Neen Riet, ongelofelijk sterke madam, gaf niet zo makkelijk op. Maar haar man, vriend, partner moest ze na heel veel leed en strijd toch afgeven. Mijn hart is bij  haar, mijn emoties schieten tekort. Lieve Riet, kortelings ga ik terug naar België en daar brand ik een reeks kaarsen voor jou, voor Ronald in Koersel Kappelletje, de plaats waar wij beiden op verschillende tijdstippen kwamen. De virtuele plaats waar een sterke vriendschap ontstond, geen tijd of gebeurtenis kan dit ontbinden.
Ronald beste makker wij zouden elkaar nog zeker ontmoeten, ergens op de eilanden, en na deze gebeurtenissen hoop ik dat dit alsnog gebeurd. Ben zeker geen gelovig persoon maar soms dwingen zulke gebeurtenissen je op je knieën, en aanvaard je gedwee voor wat nog komt. Als solozeiler ben je vrank en vrij, ongebonden denk je, totdat je dit overkomt. Beste vriend ik neem je mee over de Caribische zeeën, geloof me los laat ik je niet.
Ik kan dan wel de moordenaars van jou verketteren Ronald, maar moorden doet men niet uit weelde noch haat. Ons kapitalistisch wereldbeeld waar 1% van de bevolking 80% van de rijkdom bezit is totaal verwrongen. Het is hier geen verhaal over gelijk of fout. Hier is het een verhaal van een fiere schipper die zijn naam wou schrijven op de wereldzeeën, met zijn levenswerk Lios Alvar. Riet die moedige sterke dame was niet enkel de omlijsting maar het 'hart' van hun levensdroom. Een droom beëindigd door een paar gram lood op de verkeerd plaats.
Ons alfabet telt 24 letters denk ik maar mij ontberen veel meer letters en woorden om zoveel leed, zoveel onrecht, zoveel machteloosheid en vooral zoveel emoties te omschrijven of dit zelfs te proberen. Ik weet dat ik schromelijk te kort schiet om dit alles te kaderen, maar helaas ik ben slechts maar een mens, een heel stil mens nu. Droevig ... leeg
Ronald, beste makker, spijtig genoeg kan ik niet zeggen het ga je goed. Maar ik zal onze droom verder zetten want anders hebben 'zij' gewonnen. Wij mogen de wereld niet overgeven aan doodslag en geweld, anderen moeten misschien eens werk maken van armoede en ongelijkheid.
Riet, lieve schipperse, je gaf blijk van sterkte moed ... onverschrokkenheid. Zwaaien met een macheté om je lieverd te beschermen ..... ik buig heel nederig mijn hoofd voor jou, voor Ronald. 1000 mijl scheiden ons toch voel ik me dicht bij jou, hopelijk breng ik ook wat sterkte in jou. Hou stand, 'no passerran'
Deze nacht is voor jou, niet voor mijn lady deze keer, slapen komt er niet meer van. Deze hondewacht doe ik voor jou en Riet. En als op het einde van de nacht de Grote Beer mijn gezichtsveld verlaat kan ik in de Zuid het Zuiderkruis ontwaren. Zuiderkruis als metafoor voor wij de Noorderlijke schippers, metafoor voor ja "wij waren op het zuidelijk halfrond, jij althans wel!!! Je volbracht misschien niet je volledige droom maar wie kan dan een droom volledig maken???? Velen kwamen zelfs nog niet aan het begin van hun droom.
Rust zacht beste vriend, en als de legende waar blijkt komen we elkaar toch nog tegen. In iedere albatros huist de geest van een overleden schipper. Ik ga naar je op zoek ...

JE SUIS RONALD


dinsdag 10 februari 2015

Tobago, een rijke zee

2 snappers en een makreel
Tobago ligt niet op de route die door het gros van de zeilers gevolgd wordt. De meeste mikken bij de oversteek op Barbados, Martinique ... de meest bekende eilanden. Dat maakt dat Tobago nog heerlijk rustig is. Ook is de jacht op de toeristen nog bijna onbestaande. Hier komen geen boatboy's hun waar aanbieden ook de terugkerende vissers proberen ons niks op te dringen. Een aantal kleine winkeltjes bieden genoeg aan om de voorraadkisten op peil te houden. Je moet wel regelmatig langs gaan er ontbreken altijd wel een aantal artikelen. Ook in de fruit- & groentestalletjes is het aanbod iedere dag verschillend. De prijzen voor groente en fruit zijn ongeveer dezelfde als bij ons, op het eerste zicht niet goedkoop. Je ligt hier echter gratis op je eigen anker, er is een prima steiger waar je veilig je rubbertje kan achterlaten en er is een drinkwatertappunt ook al gratis. Je slijt hier een wat onbekommerd leven in deze mooie baai.
in deze verpakking zaten 4 porties rog
De meeste bewoners hebben altijd wel zin in een praatje. Armoede heb ik hier nog niet gezien, bedelaars onbestaande. Een zeer vruchtbare grond met een rijke natuur voorzien de bevolking probleemloos van eten en drinken. Vissers keren al na een paar uur terug met goed gevulde koelboxen. Aan het strand is een standje voorzien waar de vis gekuist wordt, je ziet de meest exotische vissen tot vismoten verwerkt worden. Voor een paar TT dollar (TT=Trinidad Tobago Dollar) keer je huiswaarts met een verse portie vis.
Aangezien ik een vislijn aan boord wou ik toch zelf eens kijken om hier een maaltje vis te versieren. Ik lig hier op een 20 tal meter diepte geankerd. Ik had nog wat stukjes tonijn over waar ik vissalade zou van gaan maken. Dus na mijn middagdutje aan de slag met de vislijn. Het was bijna de wonderbaarlijke visvangst. Na minder dan 1 uur vissen moest ik al stoppen wegens 'genoeg vis op de plank'. 2 snappers 1 makreel en een pijlstaartrog! Nog nooit in mijn leven had ik een rog gevangen, nochtans heb ik in onze noordelijke wateren menig uurtje gevist. En laat rog nu juist mijn lievelingsvis zijn. Met de bemanning van een buurboot gaven we de vis een centrale plaats in ons midden, op mijn Cobb bbq'tje. Een lekker fris wijntje begeleidde de vis naar zijn laatste rustplaats. De rog echter bakte ik in de pan, weet niet of gegrilde rog lekker is?? Een roggevleugel moet zwemmen in de echte boter en ik maakte het gerecht nog wat traditioneler door er nog wat kappertjes bij te doen. Een mooie ondergaande zon complementeerde het decor.
prachtige kleine murene
Een paar dagen nadien probeerde ik mijn geluk eens in het donker??? Zou hier aal zitten?? Een belletje op de top van de hengel verraadde een aanbeet, spanning. Ja een lange smalle glanzende vis kronkelde in het duister.... onder het licht echter zag ik dat het een kleine murene was, een mooi gekleurd beestje. De haak snel eruit zodat ik het beestje zijn vrijheid kon terugschenken, tja je moet nog iets laten voor de duikers ook he :-) In deze rijke gevulde baai kan je geen honger hebben.
Je moet wel voorzichtig zijn met het eten van veel vis rond tropische eilanden. Ciguatera is een ziekte die je kan krijgen door het eten van vooral grote roofvissen, barracuda's - snappers, groupers, grote makrelen ... Kleine visjes eten een bepaald soort giftige alg. De grote rovers eten veel kleintjes op en zo gaat de concentratie van het giftig alg gestadig omhoog. Deze ziekte kan zeer ernstige gevolgen hebben voor de mens, voorzichtigheid is dus zeker geboden. Eerst horen bij de lokale bevolking of er ciguatera voorkomt en visconsumptie beperken. Maar rog komt niet op de lijst voor van eventueel gevaarlijke vissen !!

zaterdag 7 februari 2015

Tobago, Man of War Bay

Man of War Bay  
Als je nog bezig bent met plannen voor een komende zeiltrip dan lijken de Caraïben een droom, een veraf bestemming, een misschien ooit. Nu ligt mijn lady zacht wiegend achter haar anker in de Man of War Bay in Tobago. Frans Guyana en Suriname waren dan wel heel dicht bij in de buurt toch is dit voor mij terug een grote stap. Verwonderd kijk ik nog rond in deze smaragd groene baai, ik ben er! Ja in de Caraïben ik kan alleen maar heel dankbaar zijn voor zoveel moois. Ik lig naast een strandje dat Pirate Beach noemt?? Ik zou het zelf niet beter kunnen verzinnen hebben.
Ik heb mij ondertussen al uit mijn droom losgerukt om op stap te gaan. Samen met de bemanning van de Wildeman met het openbaar vervoer naar Scarborough.
Store Bay, de pelikanen hadden net gevist
Dat het openbaar vervoer een verhaal is van veel wachten zal ik waarschijnlijk niet hoeven te zeggen. Ook in de namiddag liep niet alles gesmeerd met soms net te laat en bussen die afgelast worden. 2 uur extra wachten dan maar :-(
Scarborough, wat de 'hoofdstad' is, is weinig interessant. Het is er druk en een paar graden warmen dan aan de kust. Dus namen we terug een bus richting Crown Point, Store Bay. Hier lagen ook nogal wat jachten aan meerboeien of op hun eigen anker. Deze baai is wel veel minder beschermd dan de Mar of War Bay. Het turquoise water van Store Bay lokte maar even met de voeten in de lauwe water leek ons voldoende. Een geschikt terras dat heel erg uitnodigende konden we niet weerstaan. De Carib pils is best te drinken en de tijd spoelde mee weg. Net te laat konden we ons van het exotische tafereel losmaken, dan maar een bus later toch. Echter toen we in Scarborough hoorden dat de volgende geplande bus niet reed moesten we nog 2 uur langer wachten op de laatste bus. Deze mochten we zeker niet missen! Het is niet gemakkelijk om aan de juiste info te komen. De mensen zijn heel vriendelijk maar soms ook heel ongeïnteresseerd. Ze kijken soms precies door je en krijg je een antwoord waar je niks mee kan. Voor de zekerheid vraag je het een aantal maal en dan lukt het nog wel.
Agyle watervallen
Gisteren gingen we naar de Agyle watervallen. Deze waterval is 54m hoog maar wordt gevormd door verschillende plateau's. Er waren kleedplaatsen voorzien om je zwempak aan te trekken. Dit kon ik al overslaan aangezien ik geen zwembroek bij had. Een kleine wandeling langs het riviertje bracht ons tot aan de prachtige bruisende waterval. Het water was zo verlokkelijk dat we dan toch maar de plomp in gingen. De temperatuur viel best mee. Regelmatig passeerden groepen bezoekers met gidsen. Naast de waterval is er een klimpad die je naar de top van de waterval brengt. Een beetje een slipperig parcours maar het ging vlot. Op de terugtocht zagen we terug papegaaien, wevervogels .... in de hoge kruinen van de exotische bomen. In een klein vijvertje zagen we een kleine krokodil liggen ????? Hoe die daar geraakt is ???en wat die daar doet ??? Enfin niet te veel vragen over stellen :-)
Tobago is een mooi eiland met overwegend lachende mensen. Het eiland is zeker niet arm. De prijzen van de etenswaren zijn bijna dezelfde als bij ons. Europese voedingswaren zijn eerder schaars. Wijn die drinkbaar is niet goedkoop en bijna niet te vinden. Maar het is hier zalig in deze rustige baai met buurboten uit: Nederland - Noorwegen - Zweden - Frankrijk en nog een Belg zelf een Vlaming. Van deze man zijn broer kreeg ik in de 80'er jaren nog zeilles bij het Bloso, tja de zeilwereld is klein he :-)
Man of War Bay met achteraan de Tres Hombres
Coen van de Wildeman had een bezoek kunnen regelen op een Fairtrader. Een zeilschip zonder motor die nog goederen vervoert. Het wordt bemand door een begeesterde jonge crew van verschillende nationaliteiten. De initiatiefnemer waren 3 Nederlanders, de boot heet "Tres Hombres". Ze vervoeren rum - wijn en chocolade uit de Caraïben naar Europa. Daar mogen de goederen, na het ontladen, alleen vervoerd worden met bakfietsen. Het is een prachtig verhaal en een prachtige boot. Alles is heel spartaans ingericht, er is zeker geen luxe. Maar daar maalt de jonge bemanning niet om, alhoewel er hier enkele een aantal dagen in een hotelletje gingen voor wat meer privacy en een lekkere douche & bed. Deze mensen tonen dat het ook anders kan op onze wereld. Het schip lijkt zelfs rendabel op dit moment en er wordt getekend aan een 300 tons klipper! Wordt zeker vervolgd. Wij genoten heel erg van dit bezoek en dronken met graagte een biertje samen met de bemanning.

Tres Hombres bij zijn aankomst onder zeil