zaterdag 19 juli 2014

La Gomera

goudmakreel of mahi-mahi
Al sinds toen ik Frankrijk verliet sleur ik alle soorten van lokaas achter de boot aan, maar helaas 3 x helaas. En ja toch wordt geduld toch soms beloont, eindelijk! Hopelijk heb ik nu het juiste lokaas en de juiste manier van vissen. Tussen La Palma en La Gomera kregen we lekker bezoek aan boord. Onmiddellijk gekuist en proper gemaakt en de frigo in, verser kan niet natuurlijk. Deze keer was het een mooie goudmakreel of mahi-mahi, volgende keer hopen we op een bonito.
De tocht naar La Gomera zelf ging razend snel, eens de zuidpunt van La Palma voorbij. Tussen Tazacorte en de zuidpunt heerst er altijd een windluwte, de hoge bergrug vangt de wind weg. De motor moest hier een uurtje of 2 aan het werk. Maar eens de zuidpunt voorbij kom je in de acceleratiezone tussen de eilanden en dan vliegt de windsterkte met een klap omhoog, van bijna 0 naar iets meer dan 20kn wind. Het GZ was nog dubbel gereefd van toen ik naar La Palma zeilde, en ze hoefden er duidelijk niet uit. Continu boven de 7kn ging het zeer snel richting westkant La Gomera, Playa Argaya aan Puerto Vueltas was ons doel. Ook hier viel de wind ineens weg eens je achter het eiland kwam, dus zachtjes op motor op zoek naar een rustige ankerplek.
Puerto Vueltas
Er lag nog een boot geankerd maar er is meer dan plaats genoeg. Toen ik het anker vierde op 10m diepte zag ik het mooi op de harde ondergrond liggen, bijna geen zand. Maar de komende dagen was er totaal geen wind voorspeld, dus stak ik 40m ketting bij en dat hield als een huis. Met de dinghy brachten we een bezoekje aan het kleine dorpje, een leuk en gezellig dorpje, met een paar kleine mercado's voor wat etenswaar.
2 dagen nadien ging het richting 'hoofdstad' San Sebastian. Daar vonden we in de haven een steiger vrij voor een paar nachten. De liggelden vallen hier reuze mee, alleen mag de boot niet langer zijn dan 12.00m anders moet je maandelijks vuurtorentaks betalen die vrij hoog kan oplopen. En gelukkig staat op mijn vlaggebrief 12.00m !!!!! Had het 12.01 geweest dan had ik al een paar honderd € meer liggeld moeten betalen :-) 1cm is niets maar nu maakt het een wereld van verschil uit.
1000 tinten groen
Van hieruit deden we, met gebruik openbaar vervoer, een prachtige wandeling. Aan de buitenzijde is La Gomera pure bijna onbegroeide rots, wel met prachtige kleurschakeringen. De natuur heeft hier de mooiste kleurpatronen over elkaar laten vloeien. Het hart van het eiland echter is prachtig begroeid met Laurierbossen, varens, palmen bloemen ..... waar veel dieren een goed onderkomen hebben. De blauwe vinken kwamen tijdens onze picknick op minder dan 1m van ons zitten op de loer voor wat lekkers, mooi. De wandelpaden zijn heel mooi en veilig aangelegd en voorzien van veel infoborden. Voor mij is dit het mooiste eiland dat ik tot hiertoe bezocht, minuscuul klein maar wat een weelde.

woensdag 2 juli 2014

Tazacorte - Lomo de las Chozas

de krater met verschillende wandelingen
La Palma een wandelparadijs! Maar wegen in paradijzen kunnen ook heel hard, zwaar zijn. Ik had gezien dat er een wandelpad van Cumbrecite (op 1340m in de krater) tot bij de oceaan liep, eigenlijk tot in Tazacorte. Met de bus - bus - taxi kwam ik voor 10€ op de plaats van vertrek, in de Caldera Taburiente of te krater. De eerste kilometer zijn makkelijk bijna vlak maar eens je de kraterrand overschrijd en langs de steile valleiwand stelselmatig afdaald wordt het pad moeilijker, zwaarder. De valleiwand wordt regelmatig diep ingesneden door diepe kloven door hemelwater met heel veel geduld en geweld uitgeschuurd. Om deze kloven over te kunnen steken daalt het pad soms heel steil om nadien terug 100 of 200m te stijgen, heel vermoeiend.
in de Caldera
En dan als je langs de windstille zuidwand wandelt brandt de zon genadeloos op je neer. Het is ook regelmatig zoeken want het pad wordt regelmatig door schuivend steenpuin onderbroken. Mijn tablet met Osmand+ waar de wandelroutes perfect ingetekend staan moesten mij regelmatig terug op het goede pad brengen, spijtg genoeg kan mijn tablet mij alleen bij wandelingen op het goede pad brengen :-).
Op enkele plaatsen zijn er hulpmiddelen aan de wand, kettingen -stalen kabels - ijzeren beugels, bevestigd omdat de paden soms heel smal zijn en versierd met een mooi diepe afgrond er naast. Zeker geen wandelpad voor beginners of mensen met hoogtevrees. Het staat bij het begin van het pad aan 2 kanten duidelijk aangegeven dat er enige moeilijkheden op je liggen wachten als je dit pad inslaat, een verwittigd man is er 2 waar - hetzelfde voor de vrouwen :-) (dit is een eigen invulling stond niet op het bord :-) )
hulpmiddelen waren soms heel welkom
Het is zwaar, moeilijk, lang maar wat je ziet en voelt is prachtig. De levada wandelingen in Madeira zijn bijlange na niet zo zwaar als dit soort paden. De levada's lopen vrij horizontaal aangezien ze water over grote afstanden transporteren, hier en daar ook wel met gevaarlijke passages. De paden hier gaan continu op en neer langs de steile kraterwanden, en de steile afdalingen plegen een aanslag op je kuitspieren. Regelmatig moet je een helling met los steenpuin oversteken, opletten dat het niet opnieuw begint te schuiven. Op het einde van het pad kwam ik duidelijk wat dicht bij nest(en) van torenvalken. Een 4 tal hing krijsend in de lucht, 2 ervan deden een schijnaanval.
het was eens iets anders :-)
Ik was hier duidelijk niet gewenst, ik bleef de volgende 100m heel dicht bij de wand, stil hopend dat ze geen kamikaze neigingen hadden. Na 4.5 uur kwam ik in de buurt van Llanos dat een km'tje of 5 van Tazacorte ligt. Ik vond het goed om hier een 'cana' (biertje) te nuttigen en dat laatste stukje toch maar, om de maatschappij te sponsoren, de bus naar  Tazacorte te nemen.
in de verte een aanlokkelijke frisse oceaan