 |
| " recht zo die gaat " |
Op de morgen van mijn vertrek uit Quinta Do Lorde kwam ik op kaai nog 3 andere solozeilers tegen. Allen waren er klaar voor na nog wat laatste papierwerk in het sanitair. Leuke mensen met mooie projecten waar ik heel veel bewondering voor heb. Er waren 2 Zwitsers elk met een Super Calin (6.50 m mini-transat'ers) die rechtstreeks van Madeira de oversteek gingen maken naar Martinique. Bootjes van 6.5m lang of eerder kort in dit geval. Rustige bedaarde mensen zeker van hun zaak die hun diepere innerlijke verlangens gingen concretiseren. Ik had al enorm respect dat zij met die botervlootjes van de Middellandse Zee naar hier gezeild waren, voor hen was dit echter een normale zaak. Bescheiden mensen met een hart voor de zee, mijn respect hebben ze. De 4 persoon was de Portugese solozeiler Ricardo Diniz. Ook een man die zijn hart verloren heeft aan de zee. Zijn project gesponsord door TAP (Portugese vliegmaatschappij) is om een Portugese vlag en een bokaal met de namen van alle Portugezen naar Brazilië solo over te zeilen. Bij aankomst worden deze trofeeën aan het Portugese nationale voetbalteam overhandigd voor de aanvang van het wereldkampioenschap voetbal. Boodschap : de Portugese natie staat achter zijn sporters. Mooier kan ik het niet bedenken.
 |
| Genua te loevert, vlinderen of melkmeisje .. |
Door dit gesprek werd mijn vertrek wat verlaat maar eens op de oceaan is tijd een dimensie zonder waarde. In hoofdzaak wordt tijd herleid naar licht of donker en een regelmaat om het logboek bij te houden, en de innerlijke mens op tijd aan te sterken. Op het laatst van het gesprek vroeg ik nog aan hen of zij een reden wisten waarom het perse solo moest? We keken elkaar even in stilte aan en schoten in een lach want geen van ons wist hier een sluitend antwoord op, maar dat hoeft ook niet toch. Dus zonder een juiste waarom gingen de touwtjes op nieuw los het diepe zachte blauw tegemoet. Om de 280 mijl te overbruggen had ik uitgekeken naar een periode waar er wind was om het ganse traject te kunnen zeilen. Dat maakte dat de eerste dag er wat meer wind zat, maar dan kon ik er direct goed invliegen :-) Begonnen met 25kn wind met vlaagjes van 30kn, maar de eerste 15 mijl lag ik in de beschutting van Madeira en de eilanden Ilhas Desertas & Selvagens. Alleen op genua ging het vrij snel, er had nog wel wat grootzeil bij gekund maar als je bijna continu 7kn loopt waarom dan forceren?? De lady lag goed op het roer ik kon ze met 2 vingers sturen dus had ik er nog 8 over voor andere dingen. Eens voorbij de beschermende eilanden werd de oceaan wat hobbeliger maar het was goed leven aan boord. In de loop van de nacht milderde de wind naar de voorspelde 10 - 12kn. Bij het opkomen van de zon werden alle zeilen bijgezet want het ging nu plat voor de wind. Genua te loevert of vlinderen wordt het ook wel genoemd, een zeil over iedere boord en een bulletalie op de giek. Nederlanders noemen dit dan weer melkmeisje, moet wel toegeven dat wanneer ik dit de eerste keer las ik het begrip verkeerd had ingeschat maar dat lag dan wel volledig aan mij natuurlijk :-) Tegen de avond kwam ik in een gebied met zeer onbestendige wind, de wind varieerde in richting en sterkte. Dus even de stalen fok aangeslagen voor een uurtje of 2 om de steeds bak slaande zeilen wat steun te geven. Rustige mooie nacht met voldoende rust. In de morgen had ik zin in een stevig ontbijt, havermoutpap leek mij wel iets. Niettegenstaande de oceaan kalm is komt er toch nog met de regelmaat een wat hogere golf voorbij gefietst die de lady een klets op der poep geeft. En ja net toen ik de lekker uitziende havermout aan het uitschenken was kwam er een onverwachte zwieper natuurlijk. Dan schuift het bord onuitgenodigd elegant vanonder de pan en kwakt dan tegen het tegenoverliggende kastje op het deurtje een mooi design achterlatend. En tegen de tijd dat je de pan en de lepel ook tegen een zwerversleven behoed hebt komt het bord terug gezweefd en het aanrecht voorziet van een mooie middenstreep.
 |
| Las Palmas - Gran Canaria |
Gelukkig vertrok het bord richting kasten anders had ik de havermout uit mijn zeilersbotten kunnen oplepelen. Ondanks deze kleine verliezen smaakte de pap echter overheerlijk door deze in de kuip van een streepje opkomende zon te voorzien en te genieten van mijn klein geluk : nog droge propere zeilbotten. De wind kwam weer wat opzetten en gaf mij een prachtige 12 - 15kn die de lady heel zuinig met haar elegante vleugels opving en ons voortstuwde met 6kn richting Canarische Archipel. Als die wind aanhield was ik ruim op tijd om bij licht de nieuwe haven aan te lopen. Het heiig weer maakte dat de eilanden lang wachten om hun opwachting te maken. Net boven het eiland trok de wind terug aan tot 20kn. Ik kon tot net voor de haveningang zeilen, mooi! Net voorbij de imposante jachthaven is er een beschermde plaats waar je perfect kan ankeren. Had geen zin om nog de plichtplegingen in de haven te vervullen. Op 10m diepte ging het anker overboord en kon ik van lekkere pasta genieten, en deze keer bleef alles op zijn plaats, makkelijk zat.
