La Rochelle

Deze nautische poort heeft wel een betekenis voor zeilers zo ook voor ons. De rit van Les Sables D'Olonne was een speciale met een heel moeilijk vaargebied (door ondiepe zandplaten) en een rist onweder die gelukkig net voor - en achter ons doorschoven. We konden de regen met bakken zien vallen boven Ile De Ré terwijl wij er met redelijk hoge snelheid vandoor stoven. Maar naarmate we dichter bij de brug van Ile De Ré kwamen werd het alsmaar ondieper, dus zeilen reven om de snelheid te beperken. Je wil namelijk niet met hoge snelheid op een zandplaat knallen, is niet goed voor de kielconstructie ook niet voor de mentale rust van de bemanning. Het diepte alarm ging 1uur lang tekeer wat duidt op een diepte van minder dan 4m, en de lady haar tenen zitten 2m15 diep, dus er moet niet veel misgaan. We zijn echter goed voorzien van kaarten en GPS systemen die ons deze fratsen wel toelaten. Onder de brug van Ile De Ré doorvaren is wel een leuke belevenis, ook voor Michéle die hier tal van mooie kampeervakanties doorbracht met haar gezin. We reden er indertijd over met de wagen en nu er onder door met de boot, dat weekt wel wat emoties los en daar houden we van.
Ik bezocht een aantal jaar geleden al deze mooie historische stad met mijn VW campertje en dan wist ik al dat ik hier ooit met de lady zou passeren, en voila het is gelukt. Weer een déjà vu die waarheid geworden is. De laatste 2 dagen echter is net als in vele plaatsen in Europa de streek hier geteisterd door memorabele onweders. Overdag gaat het, mooi lekker warm weer maar in de late namiddag trek de boel samen en komt er van alles uit de lucht met redelijk veel wind. In 1 van die onweders verloor de bekende zeiler Jean Heylbroeck, die de wereld rond zeilde met zijn Chartrist Lady, zijn mast voor Cherbourg. Die man schreef Vlaamse zeilgeschiedenis door met beperkte middelen in de 70'tig de wereld rond te zeilen, hopelijk raakt de  Chartrist Lady terug opgetuigd want dat verdiend de oude Lady na zulk een exploot.
Michéle gaat even naar huis om daar in Gent alles te checken en wat administratie in orde te maken, wat leven wij in een complexe wereld toch. Maar de TGV bracht haar op 7uur naar Gent dat is dan weer de goede kant van onze complexe wereld :-)
Ik en de Lady maken ons klaar om Biskaye over te steken naar Spanje, en hopelijk vind ik daar de bekende gekleurde appeltjes ???? Zou dat weer een droom zijn die werkelijkheid wordt ???

Ile Noirmoutiers

wij zijn niet de enigen die een nachtje op anker doorbrengen

Heerlijk rustig geslapen, en daarom ook vroeg wakker. Eerst een lekker ontbijtje en we zijn klaar voor een nieuwe tocht. Wind is er niet maar ons hoor je niet klagen want om 7uur is het nog steeds 20°. Slechts enkele wolkjes proberen de opkomende zon te sluieren, maar het blauw is niet te onderdrukken. Eitjes met witte bonen in tomatensaus met een sneetje volkorenbrood en we zijn er klaar voor. Zeilen zal niet lukken 4kn wind, motor aan en daar gaan we op een bijna rimpelloze zee. Op motor lukt het vissen niet echt goed, ik probeer toch nog een andere set lokaas en ja na een tijdje loopt de reel af ….. echter door de snelheid van de boot breekt de lijn pffff. Een nieuwe spinner er aan en nog wat verlokkelijke pluimen, althans voor vissen (denk ik). En ja na een tijdje zzzzzzzzzzzz de reel loopt af – motor op relantie en een mooie geep belandt in de kuip. Deze gaat van avond op het bord.

Bij aanloop van Ile Noirmoutier horen we op de VHF dat het haventje goed volloopt en dat de boten in rijen dik naast elkaar liggen. Wij kiezen voor een rustige ankerplek op een 1 mijl van de haven op een beschermde plaats voor de kust. Eerst lekker aperitieven en dan gebakken aardappeltjes met sla&tomaat en de vers gebakken geep vervolledigt onze perfecte avond, een mooie rode ondergaande zon is ons dessert. We hebben geluk deze zomer, enkel de eerste dagen waren wat minder qua temp, eens we Bretagne bereikten was de zon alle dagen van de partij, sinds zuid Bretagne hebben we nog alleen t-shirts en veel zonnecrème nodig – hopelijk blijft het zo nog een tijdje. We genieten heel erg van deze mooie eilanden.

We hebben Bretagne verlaten en zijn nu in de Vendée, bedankt mooi Bretagne we hebben er echt heel erg van genoten, je ziet ons zeker nog terug.

Michèle heeft ook nog een pak wier uit de schroef gehaald, met wat stroming rond de boot geen gemakkelijke maar wel een vermakelijke klus. Iedereen tevreden, niet minder de schipper die hier fier een pastis op dronk – iedereen moet zijn steentje bijdragen toch :-)

Belle Ile Hoëdic

Dorade grise met pecheur gris - Belle Ile

Belle Ile

Zoals we al lazen Belle Ile heeft zijn naam niet gestolen, het is een wat groter eiland met verscheidene dorpjes. We kozen er voor om niet naar de grote haven Le Palais (de hoofdstad) maar voor het kleine Port de Sauzon. Toen we aan kwamen waren er verschillende boeien vrij dus pikten wij er eentje op, tegen de avond waren alle boeien bezet en lagen er verschillende boten op anker. 's Morgens was het wat bewolkt dus maakten we hier gebruik van om terug een fikse wandeling te doen want onze goede gids GR34 is hier ook onze leidraad. Belle Ile is toch een vrij hoog plateau zo tussen 40 en 60m waardoor er regelmatig goed geklommen moest worden, langs soms kleine gemzepaadjes naast indrukwekkende kliffen. De zuidkust is veel woester daar de instormende oceaan hier vrij spel heeft. De meer beschermde noordkust heeft dan weer veel omringde baaitjes met in de oksel kleine strandjes die soms alleen met een bootje te bereiken zijn. Voor die kleine strandjes liggen er dan ook bootjes allerlei. Op de noordwest punt van het eiland staat het Fort Sarah Bernhardt, een voormalige diva die hier haar optrekje neergepoot had. Ze had nog een gebouwtje of 2 erbij gezet voor familie en vrienden. Mevrouw Bernhardt heeft een aantal niet inheemse bloemen en stuiken en pampasgras aangeplant die zich over een grote oppervlakte verspreid heeft. Blijkbaar wil de overheid hier iets aan doen en worden stukken grond overdekt met zwarte bache zodat de vreemde begroeiing verdwijnt. Hier zal toch nog wel wat werk moeten verzet worden.

Op een hoge richel zagen we een koppel vreemde kraaien, met een redelijk lange rode bek. Het leek een kruising tussen een scholekster en een kraai :-) Aan boord heb ik een boekje met vogelsoorten en daarin vonden we dat we een koppel Alpenkraaien gezien hebben die blijkbaar voorkomen langs hoge zeekliffen, leuk en opmerkelijk. En zo leerden we terug wat bij van de natuur.

De afgelopen nacht was er een nog opmerkelijke gebeurtenis. Rond een uur of 1 's nacht kwam er een bootje naast ons aanleggen in het propvolle haventje van Ile de Groix. Ik trek snel een broek en trui aan om wat te helpen. Op mijn vraag of hij een lijntje op de boei wilde beleggen antwoordde de fransman :” je faut recuperer ma femme” of zoiets in die stijl wat ik niet direct goed begreep. Zijn dochter zei opeens “maman est gelée” ! Ik keek goed rond, want het was donker, en zag mevrouw Fransman met opgeblazen zwemvest achter de boot hangen aan een te korte zwemtrap. Hoever hij die vrouw meegesleept heeft weet ik niet, wat ik wel weet is dat dit met een draaiende schroef niet echt een goed idee is ?? ik opende snel mijn achterspiegel en liet de zwemtrap in het water waar mevrouw dankbaar gebruik van maakte. Ze verdwenen allemaal snel in hun kajuit, ik weet nog altijd niet wat er juist gebeurt is ???

Belle Ile golf naast Fort Sarah Bernhardt

Hoëdic

We zeilen in een heel opmerkelijk gebied, vanaf de zuidkust van Quiberon ligt een snoer van kleine eilandjes en ontelbare rotspunten verspreid over 10tallen kilometers. Het is een echt doolhof en gelukkig beschikken we over goede elektronische kaarten om ons hier op een veilige manier door te loodsen. Er zat heel weinig wind, na ons vertrek uit Belle Ile, en na een uurtje hield de wind er al helemaal mee op dus keken we rond en kort bij zagen een piep klein eilandje Hoëdic. Het weerbericht was goed dus hebben we gekozen om daar op het anker te overnachten. In de namiddag brachten we een bezoekje aan het eiland waar een klein dorpje het bezichtigen waard was. De kleine huisjes zijn prima verzorgd en in de smalle straatjes staat het vol met stokrozen en mooie aangelegde tuintjes. Auto's rijden hier niet rond, alle vervoer gebeurt met 1 tractor die op voorhand moet gereserveerd worden. Grotendeels zal het wel op het toerisme afgestemd zijn maar er zijn 2 kleine haventjes waar toch tal van boten liggen waaronder ook vissersbootjes. Op een half uur loop je van het een eind van het eilandje naar het andere, wat wel opviel was dat er heel veel vogels rondvlogen van allerlei pluimage. Terug hadden we een mooie ontmoeting, een fluo groene salamander van zeker 20 cm lang liep voor ons voeten en had niet direct schrik, wat mooi. Leuk om te zien dat de natuur op sommige plaatsen het toch nog goed doet. Blijkbaar zijn economie en ecologie moeilijk met elkaar te verenigen, maar hier op die mooie kleine eilandjes blijft de natuur op zijn mooist, hier is er geen druk van industrie of agressieve landbouw. De natuur zal ooit terug zijn dominerende positie terug innemen maar of daar nog veel plaats zal zijn voor de homo sapiens dat weet ik niet.

We liggen hier niet alleen en wat verder op liggen zeker een 30 tal zeilboten, maar het weer is dan ook prachtig om hier in alle rust en stilte te overnachten. Het wordt stilaan donker terwijl ik dit intik, wat verder zie ik verschillende ankerlichtjes branden, nog hier en daar een iele schreeuw van een drukdoende scholekster en een overweldigende stilte die ook wij bewaren.

Ile De Groix

Gezellige drukte aan de boeien

Onderweg naar Ile De Croix was terug een dag om niet te vergeten, het was prachtig weer met genoeg wind voor de korte tocht en gevuld met mooie ontmoetingen. Eerst verrasten we een maanvis liggend op zijn zij, slapend en ons beteuterd aankijkend met zijn grote oog. Het was zeker geen kleintje zo een meter in de ronde, slechts op een meter of 2 van de kuip maakte hij aanstalten om toch maar weg te duiken. Wat verder zag Michèle een ganse zwerm meeuwen en aalscholvers op het water samenklitten en gaf een schreeuw “Dolfijnen” toen ik net aan de kaartentafel zat. De dolfijnen waren duidelijk op vis aan het jagen een daar maakten de vogels dankbaar gebruik van, de opgeschrikte visjes sprongen boven soms gevolgd door snel door het water flitsende dolfijnen. Het was de grootste groep die we ooit zagen, een aantal kwam ons taxeren toen we vol bewondering naar hen staarden. Ze schoten op een paar meter van onze lady voorbij, we zagen hen volledig in dit helder water waaaw. Hier wordt een mens heel stil van, zelfs ik :-)
We vroegen, eens we in het kleine haventje van het eilandje waren, om aan een boei te liggen bij onze aankomst – geen probleem. Tegen de avond lag het haventje volgepakt. Een verfrissing kregen we van een fiks onweer maar tegen de avond was de zon alweer van de partij. Het weerbericht had mogelijk onweer voorspeld en we maakten de juiste keus om toch maar een plaatsje te kiezen achter de veilige armen van een golfbreker. Vandaag gaan we dit eilandje verkennen met de benenwagen.

Camaret sur Mer, Audierne, Concarneau

De tocht naar Camaret had weer een speciaal merkteken, we ronden de tip van Bretagne, het meest westelijke deel van Frankrijk. We glipten met goed weer door het kanaal tussen het vaste land en Ile d' Ouessant. Grotendeels konden we zeilen met een lekker zonnetje wat wil een mens nog meer. Graag hadden we al deze eilanden bezocht maar op doorreis moet een mens keuzes maken … Dus dan maar naar Camaret sur Mer. We verwachtten een modern toeristenstadje maar niets was minder waar. Een heel leuk stadje met natuurlijk gepast terrasjes maar een nog mooiere natuur. We bleven een extra dagje liggen om terug een stuk van de GR34 te doen. De kliffen zijn momenteel begroeid met een pracht van bloemen en planten in allerlei kleuren en variaties, ook hier was de lente heel laat begonnen hoorden we van de mensen hier. Het deed deugd om nog eens wat kilometers door te stappen. Op een pad dat langs beide zijden begroeid was zagen een kleine slang die zich snel uit 'voeten' maakte.



Van Camaret ging het naar Audierne waar we de nacht aan het anker doorbrachten en een BBQ met vis organiseerden, de vis spijtig genoeg nog altijd gekocht :-( Eerst lagen we bijna alleen in de voorhaven maar tegen het eind van de dag lag het volgepakt. Een merkelijk verschil met het noorden van Bretagne waar het aantal boten veel beperkter was. Zuid Bretagne kent bijna geen stroming doordat het tij verschil veel kleiner is, gemakkelijker te bevaren.



Na Audierne gingen we richting Concarneau waar ik 30 tal jaar geleden ook een bezoek had gebracht. Vooral 'la Ville Close' was blijven plakken in mijn geest waar indertijd aan de ingang Keltische muziek gespeeld werd door een groepje jonge Bretoenen, een kippenvel moment. En ja het was nog net zoals toen, maar ja tenslotte staat het daar al een paar eeuwen, die paar jaar veranderden het uiterlijk niet. Alleen liep er een pak volk meer rond. Tja dat moet je erbij nemen in zulke mooie plaatsen, tenslotte is toerisme hier ook een belangrijke bron van inkomsten, voor ons niet zo natuurlijk :-)
En eindelijk onderweg ving ik de eerste makrelen …... eindelijk. Die gingen de avond nadien op de BBQ om gerookt en met bijpassende groeten een lekker lauwe sla te vervolledigen.

Onze vrienden die 2,5 weken aan boord doorbrachten gingen van boord. Dus lasten we eerst een volledige kuisdag in om alles terug tiptop en spic&span te maken. Badkamers uitwassen, met alle bed- en donsovertrekken en wat extra vuile was vulden we een wasmachiene van 8kg. Het was warm en een stevig windje föhnde alles droog in een mum van tijd. De wat aangetaste stock werd in de plaatselijke Carrefour bijgevuld met heel wat lekkers waaronder 'gekonfijte eendenbil' een van onze favoriete schotels. De lady blonk weer en na de tanks nog opgevuld te hebben was ze klaar voor de eilandjes die op ons liggen wachten. Hopelijk blijft weer nog een tijdje rustig zodat we kunnen ankeren en ons onderdompelen in de rust van eenzame baaien en zacht in slaap gewiegd worden in Morpheus armen.

L'Aber Wrac'h

We waren uit Trébeurden vertrokken met het idee naar Roscoff te varen maar de wind zette serieus door en we besloten om door te varen naar L'Aber Wrac'h. De NE wind wakkerde aan tot 6bf en was perfect om met een backstagwind met een record tempo op ons doel af te stevenen. Continu liep ons lady boven de 7kn en in de vlagen tot 9kn, razend snel en iedereen was razend enthousiast.
We konden een boei oppikken, wat niet gemakkelijk was met die nogal straffe wind, en konden genieten van een prachtige zonsondergang gevolgd door een zalig rustige nacht.
L'aber Wrac'h heb ik ontelbare keren gelezen op site's van vertrekkers nu liggen we hier zelf en de volgende tocht brengt ons de tip van Bretagne. Dromen komen uit blijkbaar maar met zo een prachtige bemanning is het eigenlijk een makkie.

Trébeurden

Trébeurden is een heel klein Bretoens kuststadje maar in welke mooie omgeving! Het ligt in de Cote de granite rose en is een lust voor het oog met talrijke baaien waar allerlei watersporten beoefend worden door jong en oud maar ook plaats is voor rust en eindeloze vergezichten. Onze overtocht van Guernsey naar hier was minder rustig, met een dikke 5 bf NE met nog wat extra vlagen ging het snel maar plat voor de wind is het lastig en geconcentreerd sturen. Het is een mooie afstand, 65 mijl = 110km, en de sterke stromingen onderweg maken de tocht wat langer maar gezien het mooie weer is het alleen maar een genoegen om dit te kunnen doen. Voor de Bretoense kust kwamen een aantal dolfijnen rond en vlak naast de boot zwemmen, nooit zag ik ze zo dicht bij. Door de hoge golven en het heldere water konden we ze volledig zien, een mooiere ontvangst konden wij zelf niet bedenken. En dan weten dat  er in Japan baaien rood zien van dolfijnenbloed om tradities in ere te houden ???? dat is de andere kant van de medaille en gelukkig ook van de wereld.
Toen we rond 21u aankwamen werden we met folkmuziek ontvangen waar we moe en door de zon gekleurd nog genoten van wat flessen cider en Bretoense pannenkoeken met boter. Beter kon niet of ja misschien dit etentje deze avond maar een mens mag zich toch eens een folietje permitteren niet, tenslotte zijn we toch in verlof? of niet meer eigenlijk. Dit is nu ons leven, geen verlof geen reis gewoon leven maar op verschillende plaatsen en hier zijn we dik tevreden mee.
Onze 2 gasten vermaken zich ook geweldig maar we maken het zelf geweldig, er is niemand die dat voor ons doet. Een glaasje wit wat zilte oesters en nog een snipje Sint Jacobvruchten met wat groentjes afgezoomd door een schilderachtig mooie baai, meer hebben wij niet nodig. Amen

Bij de geburen in Cherbourg

We hadden een rustige tocht van St Vaast La Hougue naar Cherbourg, bij het begin nog een mooie windje dat net voorbij Cap Barfleur viel en werden getrakteerd op een mooi wit decor - mist dus. Maar geen nood op radar onze weg gezocht naar Cherbourg. In Cherbourg net voor het aanleggen vonden we 2 buurboten uit Antwerpen terug, we lagen er bijna met 3 op een rij. Wij hebben dan maar een apero georganiseerd met onder andere spin krab die onze vriend Danny gratis georganiseerd had bij een visser in St Vaast. Lekker gemakkelijk nu moet ik zelf geen krabben vangen. Het vissen lukt niet tot nu toe nog geen staart gevangen lat staan een volledige vis. We hoorden dat de makreel nog maar net aan het toekomen is wegens nog te koude watertemperatuur, wacht maar mijn wraak zal vis zijn ! haha
Seffens vertrekken we richting Kanaal Eilanden, Geurnesey. Terug Engelse kost :-( maar de frigo zit goed gevuld.

Sjofele jongen op Lidl Crocs in mondain Deauville

In Deauville heeft de crisis duidelijk nog niet toegeslagen, een duidelijk verschil met bv. Dieppe. In Dieppe stonden nogal wat winkels leeg, veel huizen en appartementen te koop met naar onze normen lage prijzen. Steden zoals Dieppe kenden een rijke geschiedenis als zeilhavenstad met verbindingen naar verschillende continenten een drukke handel en rijke visvangsten rond New Foundland . De haven is een toeristen haven geworden en nog wat bootjes van sportvissers. Grote industrie is er niet meer, jonge mensen trekken weg en verval is overal zichtbaar.
Deauville blinkt als het ware en de straten zijn geplaveid met €'s. Casino's, paardenrenbanen, golfterreinen en zo nog meer leuke verzetjes voor de meer gegoeden onder ons. De binnenstad is heel mooi versierd met bloemen en fonteinen en staat vol met goed onderhouden statige villa's. Het zorgt voor tewerkstelling natuurlijk en dat is dan weer de goede kant van de zaak.
Vanaf vandaag krijgen we voor een 2 tal weken bezoek, hopelijk krijgen ze heel goed weer met zon en gunstige wind in de juiste richting ...... dan kunnen wij daar ook van genieten natuurlijk :-)